Veertig jaar na mijn eerste filosofiecollege is een artikel van mij verschenen in Filosofie & Praktijk 😊. Het artikel is het resultaat van een sabbatical afgelopen zomer. Hieronder een klein inkijkje in de tuin waar het is geschreven.
Ik had de luxe om drie maanden vrij te kunnen nemen en had me voorgenomen om in die maanden een artikel te schrijven. Vriend Jeroen werkte in die tijd aan zijn Fuerteventuriaanse brievenboek en vriend Basile had in die periode toevallig een tentoonstelling in Parijs. We besloten een tijdelijke kunstenaarskolonie te vestigen.
Het optrekje dat we vonden in de buurt van Giverny had slechter gekund. Desalniettemin slaagden we er toch in wat werk te verzetten. Het bood ook onderdak aan gasten. Basile toog elke ochtend naar Parijs om potentiële kopers de galerie binnen te lokken. Hetgeen hem zeer goed afging.
De schrijvende heren namen elke dag braaf plaats achter laptop en schrijfblok en maakten bijna meer uur dan op een gewone kantoordag. Hier ziet u ze in actie onder het toeziend oog van de kaboutertjes. Het is duidelijk dat het allemaal niet meevalt.
Het onderwerp waar ik aan werkte, was vergissingen. Indachtig de geweldige uitspraak van Hegel dat vergissingen in het dieren of plantenrijk gelijk door de natuur worden afgestraft, maar dat de vergissingen van mensen behouden blijven. Na verloop van tijd moest ik helaas concluderen dat ik vastgelopen was. Het artikel over vergissingen, bleek een vergissing. Bovenstaande foto dateert vermoedelijk van voor die constatering.
Door een droom vond ik het onderwerp dat het uiteindelijk wel gehaald heeft. In de droom kwam er een grote witte limousine aanrijden met geblindeerde ramen. De auto was van een bekende succesvolle rapper. Toen hij zijn raampje opendraaide kwam er een donkere depressieve walm uit de auto.
Voor mij duidt die droom de paradox aan die er soms kan zijn tussen onze enorme welvaart en onze stemming. Ik kende dat uit mijn jeugd. Het ontbrak mij aan niets maar ik was toch heel ongelukkig. Heidegger helpt. Zie verder het artikel.
Tot slot een beeld van de feestelijk opening van de tentoonstelling van Basile in de galerie Couleur du jour. De mensen luisteren hier naar de toespraak van vriend Jeroen. In onberispelijk Frans wist hij zelfs de autochtonen aan het lachen te krijgen.
En nog een actiefoto uit de kunstenaarskolonie. Het brievenboek houdt u tegoed.
